Klasyfikacje

Zgodnie z klasyfikacją Światowej Organizacji Zdrowia wyodrębnić można trzy kategorie ostrości wzroku: wzrok normalny, słabowzroczność i ślepotę. Stopień ostrości wzroku określa się w postaci ułamka zwykłego lub dziesiętnego, np.: 1/20 (0,05) oznacza, że ostrość ta została 20–krotnie obniżona lub, że dziecko zachowało zaledwie 5% normalnej ostrości wzroku. Za wzrok normalny uważa się ostrość wzroku powyżej 0,3. Słabowzroczność zaczyna się od obniżenia ostrości wzroku na poziomie 0,3 aż do 0,05. Do ślepoty zalicza się nie tylko całkowite zniesienie czynności wzrokowych, a więc całkowitą ślepotę, lecz również poczucie światła oraz zachowaną ostrość wzroku od 0,02 do 0,05. Dla tego stopnia uszkodzenia ostrości wzroku, stosuje się dwie nazwy, mianowicie: słabowzroczność głęboką lub też ślepotę umiarkowaną . 


Zaburzenia widzenia obwodowego przejawiają się natomiast w ograniczeniach i ubytkach pola widzenia. Normalne pole widzenia ludzkiego oka wynosi w płaszczyźnie poziomej 150 stopni, a w płaszczyźnie pionowej 120. Przy częściowym nakładaniu się pól obu oczu pełne pole widzenia człowieka wynosi w płaszczyźnie poziomej wynosi 200 stopni. Bazując na tych ustaleniach, Międzynarodowa Klasyfikacja Uszkodzeń, Niepełnosprawności i Upośledzeń z 2000 roku przyjmuje następujące formy uszkodzeń pola widzenia: 


• Koncentryczne (równomierne) ograniczenie pola widzenia aż do średnicy pola rzędu kilku stopni.


• Widzenie połowiczne polegające na wypadnięciu połowy pola widzenia po lewej lub prawej stronie. 


• Inne uszkodzenia pola widzenia, do których należą wysepkowe jego ubytki w postaci mroczków (np. mroczek centralny w okolicy plamki żółtej) lub ćwiartkowego wypadnięcia pola widzenia . 

Odsyłam was również do prezentacji, która w łatwy i obrazowy sposób ukazuję temat klasyfikacji zaburzeń wzroku:
https://prezi.com/uidzxrex2_fr/klasyfikacja-zaburzen-wzroku/