Pies przewodnik

Psy przewodniki są w Polsce o wiele mniej popularne, niż w większości innych krajów. Rozwiązania gwarantujące osobom z niepełnosprawnościami – m.in. z niepełnosprawnością wzroku – możliwość wchodzenia z psami asystującymi, w tym przewodnikami, do miejsc użyteczności publicznej zostały wprowadzone do polskiego porządku prawnego stosunkowo niedawno. Aby osoba niewidoma lub słabowidząca mogła wchodzić do miejsc publicznych z psem przewodnikiem, musi on posiąść odpowiednie i udokumentowane umiejętności. Konieczne jest odbycie przez psa odpowiedniego szkolenia i uzyskanie certyfikatu psa asystującego. Zasady szkolenia i certyfikowania psów asystujących, w tym psów przewodników, określa art. 20b ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (dalej zwanej ustawą) oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wydawania certyfikatów potwierdzających status psa asystującego (dalej zwanego rozporządzeniem).

Metody selekcji:

• selekcji odpowiednich psów do hodowli;
• selekcji odpowiednich szczeniąt w miocie;
• etapu socjalizacji, szkolenia podstawowego i szkolenia specjalistycznego;
• etapu odpowiedniego przekazania psa przewodnika osobie niewidomej.

Proces pozyskiwania potencjalnych psów przewodników rozpoczyna się przed ich narodzinami. Pierwszym etapem jest sprecyzowanie, jakich psów potrzebujemy do tego rodzaju szkolenia. 
Pozostaje jeszcze kwestia wyboru rasy psów przewodników. Warto się zastanowić, z czego wynika fakt, że na całym świecie w przeważającej większości występują w tej roli przedstawiciele grupy ras retrieverów. O wymaganiach dotyczących psychiki psa przewodnika wspominaliśmy już tutaj wielokrotnie. Potrzebne są psy zrównoważone, odważne, socjalne, niewykazujące agresji względem ludzi i innych zwierząt. Inne cechy determinujące wybór rasy to np. optymalna wielkość dorosłego psa. Preferowane są psy o wzroście około 55-60 cm, czyli na tyle wysokie, żeby prowadzenie psa w szorkach było wygodne dla osoby niewidomej, a jednocześnie o rozsądnej wadze (ok. 25-40 kg). Im większej rasy jest pies, tym statystycznie krócej żyje i szybciej wchodzi w wiek emerytalny. 

Źródło:
"Wszystko o psie przewodniku" Fundacja Vis Maior, Warszawa 2014.