Narząd wzroku

Narząd wzroku oraz opis poszczególnych funkcji oka  
  
Oko jest jednym z najważniejszych narządów zmysłów. Dostarcza około 80% informacji o otoczeniu. Do procesu analizy odebranych przez oczy sygnałów angażowane jest ponad 10% wszystkich komórek nerwowych w mózgu. Dzięki temu, każdy człowiek nie tylko patrzy, ale też rozumie to, co widzi. 
  
Funkcjonowanie oka  
Gdy światło wpada do oka ma przed sobą do pokonania pewną drogę. Przechodzi przez rogówkę, następnie komorę przednią oka, soczewkę, ciało szkliste i dociera do siatkówki, wywołując wrażenie wzrokowe, które za pośrednictwem nerwów połączonych w nerw wzrokowy przekazywane jest dalej do mózgu. Aby na siatkówce pojawiał się jak najbardziej ostry obraz obserwowanego obiektu oraz dawał najostrzejsze wrażenie wzrokowe, rogówka wraz z cieczą wodnistą, soczewką i ciałem szklistym tworzą układ skupiający odpowiednio promienie świetlne. 
Z tego też względu soczewka ma zdolność zmiany swojego kształtu, przestawiając się na widzenie dalekich bądź bliskich obiektów. Zdolność tę nazywamy akomodacją. 
Siatkówka zawiera dwa rodzaje fotoreceptorów, tj. komórek odbierających bodźce świetlne: pręciki (odpowiedzialne za widzenie nocne, uaktywniające się przy małej ilości światła, nierozróżniające kolorów) i czopki (odpowiedzialne za widzenie dzienne, uaktywniające się przy stosunkowo silnym oświetleniu, rozróżniające kolory). 
Rozróżnianie kolorów możliwe jest dzięki istnieniu trzech rodzajów czopków w odpowiednio uporządkowany sposób umieszczonych na siatkówce, które najsilniej reagują na barwy: niebieską, zieloną i czerwoną. 
Plamka ślepa, która powstaje w miejscu gdzie połączenia nerwowe elementów światłoczułych z mózgiem tworzą nerw wzrokowy, jest pozbawiona pręcików i czopków. Jeśli więc obraz obserwowanego przez nas obiektu znajdzie się właśnie w tym miejscu, nie zostanie odebrane wrażenie wzrokowe, po prostu nie zauważymy tego przedmiotu. 
  
Oko człowieka odbiera tylko światło, które mieści się w zakresie tzw. okna optycznego (przedział długości fali elektromagnetycznej światła wahający się w granicach 400 nm–700 nm). Powyżej górnej granicy, tj. 700 nm znajduje się niewidoczna dla oka człowieka podczerwień, natomiast poniżej 400 nm – ultrafiolet, którego oko także nie może dostrzec. Oko nie jest w stanie również zarejestrować promieni gamma, promieni X i wielu innych, wykraczających poza okno optyczne. 
  
Niewielu z nas zdaje sobie sprawę, że obraz obserwowanego przedmiotu jest odwrócony na siatkówce o 180 stopni. Wynika to z fizycznej budowy oka. Gdy rodzi się człowiek jego mózg przez kilka pierwszych dni uczy się odwracać obraz, aby później robić to automatycznie. Tak więc niemowlę przez kilka pierwszych dni swego życia widzi świat do góry nogami.

Źródła:
https://www.mojeoczy.pl/podstawy-wiedzy/budowa-oka/
https://www.poradnia.pl/oko-budowa-funkcjonowanie-wady-choroby.html

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

czy wizyta u okulisty taka straszna ?

co dzisiaj